Archief Ernst Utrecht

Indonesia

Manuscripten en artikelen 1947-1948, 1964-1987; correspondentie 1968-1987; correspondentie van zijn vrouw Elien Utrecht o.a. over publicaties van haar man 1987-1992; documentatie over Indonesie, Maleisië, Singapore, Pakistan, Bangladesh en Nicaragua. Ernst Utrecht, geboren in Surabaya, Nederlands-Indië, 30 oktober 1922, overleden in Amsterdam 1987; studeerde rechten en indologie in Leiden; begon zijn wetenschappelijke carrière als lector in Zuid-Sulawesi (Makassar, thans Ujung Pandang) aan de faculteit van rechtsgeleerdheid en sociale wetenschappen van de daar gevestigde dependance van de Universiteit van Indonesië (1954-1956); van 1956 tot 1958 buitengewoon hoofd-lector aan de juridische faculteit van de Hasanuddin Universiteit, de zelfstandige opvolger van de eerder genoemde dependance; promoveerde in 1962 op een comparatieve studie naar de toepassing van het internationale recht op Bali en Lombok; actief politicus (parlementslid en adviseur van het Sukarno-bewind) maar werd na de val van Sukarno vanwege zijn ideeën in 1965 gevangen gezet; kwam in 1966 vrij; ging zich ondermeer met journalistiek werk bezig houden en meldde als één van de eersten de moordpartijen op de communisten en hun sympathisanten; vanaf die tijd zou hij zich actief met armoede, ongelijkheid en mensenrechtenkwesties bezig houden; vertrok in 1969 naar Nederland; van daaruit was hij voor buitenlandse universiteiten werkzaam, ondermeer een tijd voor de Monash Universiteit in Australië, en was Associate Fellow van het Institute for Policy Studies/The Transnational Institute in Washington DC, voor de vestiging in Amsterdam; tevens een tijd als Visiting Professor verbonden aan de Universiteit van Sydney in Australië.